Artyści biorący udział w wystawie:
Andrzej Bednarczyk
Sławomir Brzoska
Marek Chlanda
Stefan Gierowski
Koji Kamoji
Wojciech Łazarczyk
Jacek Sempoliński
Sławomir Sobczak
kurator: Katarzyna Jankowiak-Gumna, ABC Gallery
współpraca: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie 25.11.2010 – 16.01.2011
ABC Gallery w Poznaniu 17.02.2011 – 20.03.2011
W każdym czasie w zbiorowej świadomości funkcjonują słowa – pojęcia, będące odzwierciedleniem najbardziej charakterystycznych problemów, nurtów myślenia i poszukiwań swojej epoki. Pojęcia te, działając jak klucze (hasła), determinują zarówno świadomość, dążenia i pragnienia pojedynczych osób, jak i życie społeczne. Określają zakres zainteresowań społecznego dyskursu, mają również wpływ na język, jakim posługują się socjologia, psychologia czy polityka, decydują o hierarchii powszechnie akceptowanych wartości. Bywa, że pojęcia te przyjmują cechy fetyszu: zaczynają być postrzegane jako obiekt (lub stan) obdarzony mocą magiczną, pożądany, gwarantujący rozwiązanie wszelkich problemów. Ze stosunkowo nieodległej historii na pierwszy plan wysuwają się takie pojęcia – klucze jak: wolność, postęp, nowoczesność, rozwój; ostatnio jako dominujące jawią się: znowu rozwój (teraz ze szczególnym uwzględnieniem indywidualności, ale także rozwój postrzegany jako proces ekonomiczny i społeczny), a także kreatywność, tolerancja i – ostatnio – CISZA.
Pojęcie to pojawia się coraz częściej, w najróżniejszych kontekstach. W najbardziej wyrazisty sposób funkcjonuje jako opozycja wobec „szumu cywilizacji”: począwszy od pojmowanego dosłownie hałasu, szumu informacyjnego oferującego nadmiar często powierzchownej wiedzy i wrażeń, agresji mediów i reklamy, po chaotyczność i pośpiech codziennej aktywności człowieka. Tym, w oczywisty sposób negatywnie postrzeganym zjawiskom przeciwstawiana jest cisza, zarówno w dosłownym sensie, jak i jako stan wewnętrznego skupienia umożliwiający głębsze poznanie rzeczywistości.
Wystawa „Silence, please!” jest prezentacją artystów, którzy eksplorując wielorakie aspekty rzeczywistości odnoszą się do pojęcia ciszy. Podstawowym zaś celem i potencjalnym rezultatem wystawy ma być odkrycie możliwych jego znaczeń. Szerszą perspektywę dla odczytania wielu sensów „ciszy” stwarza skonfrontowanie na wystawie różnych postaw artystów wobec tego zagadnienia: zarówno afirmatywnych, jak i tych, które wskazują na jego inne aspekty znaczeniowe (np. zawarte w powszechnie używanych zbitkach językowych: „złowroga cisza”, „martwa cisza”).
Ważnym aspektem wystawy jest fakt, iż wspólnym mianownikiem różnorodnych form wyrazu, jakimi posługują się prezentowani artyści jest oszczędność, czy wręcz niepokojąca nikłość. Są jak przedmiotowa cisza: niepozorne, sprzyjające skupieniu, a jednocześnie niosące istotne treści.
Interesującym – dodatkowym tropem w dyskusji o tytułowym pojęciu jest jego kontekst kulturowy: często „ciszę” kojarzy się z filozofią i kulturą Wschodu, stawiając ją w opozycji wobec chaotycznej i nacechowanej pośpiechem i agresją cywilizacji Zachodu.
Dlatego jednym z efektów wystawy stało się zderzenie prac artystów, dla których kultura Wschodu stanowi jedno z istotnych źródeł inspiracji (np. Koji Kamoji, Sławomir Brzoska), z realizacjami twórców jednoznacznie deklarujących swoją przynależność do kultury Zachodu (np. Andrzej Bednarczyk, Wojciech Łazarczyk).
Tytuł wystawy został celowo zaczerpnięty z języka angielskiego: „Silence, please!” znaczy bowiem zarówno – dosłownie – „proszę o ciszę!”, jak i „proszę o uwagę”, sugerując tym samym wezwanie do skupienia, koncentracji i refleksji.
Wystawie towarzyszył katalog