Jeśli chcemy dotknąć jakiejkolwiek istoty zagadnienia i w pełni ją zrozumieć, należy szukać przeciwieństwa.
Każde postawione zadanie, każda myśl twórcza i każde działanie w naturze, nosi w sobie dwoistość, a siłę elementu poznamy przez porównanie. Siłę bieli uświadomimy sobie i poznamy w opozycji do siły czerni i odwrotnie. Głębię przestrzeni do płaskości płaszczyzny.
Pion do poziomu, a słowo „TAK” do słowa „NIE”.
Ta dwoistość dana nam przez naturę nie odnosi się wyłącznie do formy przedmiotu porównywanego, ale również do wszystkich form życia fizycznego jak i do wrażliwości emocjonalnej, wyobraźni pojęć abstrakcyjnych, stosunków między ludzkich.
Porównać możemy wszystko i dla wszystkich porównań znaleźć miernik, a co zatem idzie znaleźć i stosować „skalę porównań”. Jeśli sztuka ma być rozpoznawalna jako obiekt twórczej myśli artysty, nie może być chaosem. W przeciwnym razie pozbawieni bylibyśmy możliwości wartościowania i oceny. Logiczną konsekwencją więc jest, że sztuka nie może powstawać z przypadku, jeśli przypadek rozumiemy jako niekontrolowany chaos.
Moja twórczość należy do postmalarskiego, abstrakcyjnego ruchu w sztuce, mając w swej wypowiedzi zarówno spuściznę konstruktywizmu, minimalizmu i sztuki konkretnej. Niewątpliwie moje kompozycje są wynikiem stosowania logicznych systemów, często opartych na ciągach matematycznych i liczbowych, wychodzących z płaskiego obrazu w trójwymiarową przestrzeń. W moich pracach można by znaleźć elementu symbolu, ale absolutnie nie w znaczeniu narracyjnym, lecz wyłącznie pojęciowym.
Dążąc do perfekcji twórczej, świadomość podpowiada, że doskonałość idei i realizacji – tak jak każda doskonałość – istnieje wyłącznie w wyobraźni. Nie ma prostej linii ani idealnego kwadratu. Może więc doskonałość jest w niedoskonałości, a w niej należy szukać „idealnej prostej”
JERZY GROCHOCKI jest absolwentem Wydziału Architektury na Politechnice Warszawskiej (dyplom 1957) oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, (dyplom 1963). Interesuje go problematyka przestrzeni, jej relacja do płaszczyzny obrazu, inspiracje znajduje zarówno w naturze, jak i w matematyce, logice i geometrii poszukując wzajemnych między nimi odniesień.
W latach 1963 – 68 maluje serie inspirowanych pejzażem górskim obrazów, a także „Martwe natury” , „Kompozycje figuratywne” i „Impresje” w nastroju surrealnej abstrakcji.
W 1967 założył artystyczną grupę malarską noszącą nazwę Grupa 7.
Lata 1967 – 70 stanowią przełom w jego twórczości: matematyczno-geometryczne fascynacje prowadzą Grochockiego do poszukiwań w obrębie konstruktywizmu i stworzenia autorskiego systemu – Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni oraz czterech barw: czarnej, złotej, srebrnej i białej, które odtąd stanowią zarówno budulec, jak i swoisty kod językowy jego sztuki.
W 1977 roku uczestniczył w Kongresie Tekstu Wizualnego w Warszawie, gdzie pokazał autorski system kolorystyczny w odniesieniu do dźwięku litery, tworząc swoisty język wizualny. W tym czasie był związany twórczo z ruchem Sztuki Systemu w Europie i z jego grupami artystycznymi: Arbeitkreis w Holandii, Dimensio w Finlandii, Exacte Tendenzen w Austrii.
W latach 1978/80 Grochocki utworzył matematyczny ciąg liczbowy, który stał się inspiracją do wielu jego kompozycji. Komponował także fotomontaże, collage z przypadkowych form oraz modularne obiekty przestrzenne.
Od roku 2000 włącza do swoich prac elementy naturalnego drzewa tworząc malarskie obiekty przestrzenne z cyklu „Synteza natury z logiką geometrii”.
W 1984 roku artysta wyemigrował wraz z rodziną do USA. Po prawie dwudziestoletniej nieobecności, od 2004 roku wraca do artystycznego obiegu w Polsce. Wziął udział w przeszło stu wystawach grupowych i indywidualnych w Europie i w USA. Prace J. Grochockiego znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych w Europie i USA, m.in.:
W Museum Modern Art w Hunfeld (Niemcy), Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Chełmskim w Chełmie, Exakte Tendenzen Collection w Wiedniu, F. Morellet Collection we Francji, Museum of Modern Art oraz w Multnomah Art Center, Portland, Oregon, USA.
