Wystawa będzie zbudowana wokół wątków związanych z ograniczaniem, zawłaszczaniem, więzieniem, zamknięciem, wyznaczaniem granic, przemocą. Obserwując ludzkie relacje, pejzaż, media widzę wszechobecność tych wyzwalających lęk zachowań. Czerpiąc z rzeczywistości moje ostanie prace wyrastają ze wspomnianych wątków czy to bezpośrednio odnosząc się do działań wojennych jak w „Obrazie pożerającym scenę batalistyczną”, czy – jak w obrazach żywicznych – w których to właśnie gest agresji nadaje im ostateczną formę (np. obraz tektoniczny) lub w „Obrazie pożerającym stalowe klatki”, który wypełniają fragmenty ogrodzeń i płotów izolujących przestrzenie, ludzi, zwierzęta, rośliny.
Metalowe przedmioty opresji to w większości klatki jakie dostałem podczas swojej zbiórki przedmiotów już niepotrzebnych różnym osobom. Te elementy do zamykania niewielkich zwierząt same zostają zatrzaśnięte i zdeformowane w krośnie obrazu. Coś co więzi samo zostaje uwięzione, zmieniając tym samym hierarchię siły.
Obrazy żywiczne mają także swój ukryty mroczny etap w swoim procesie powstawania. W czasie utwardzania się płynnej, zabarwionej masy wydzielają się niewidzialne, a bardzo niebezpieczne dla zdrowia opary, które potrafią przenikać do organizmu przez skórę czy są wchłaniane podczas oddychania. Po czasie schnięcia plastyczna masa nabiera właściwości bezpiecznych dla użytkownika jak plastikowe pojemniki na wodę pitną.
W „Obrazie pożerającym scenę batalistyczną” użyłem oryginalnych przedmiotów pochodzących z czasów II wojny światowej czy nowszych z magazynów wojskowych. Do kompozycji włączyłem pojedyncze dziecięce strzelby, które od młodości oswajają nas z narzędziami zbrodni.
